സുന്നത്തു കർമ്മത്തിന്റെ ഓർമയ്ക്ക്...

ഓര്‍മ്മയുണ്ടോ ഈ കാലം ..മോല്ലാക്കന്റെ മുന്നില്‍ ഉടുതുണി അഴിച്ചു നിന്ന് കൊടുത്ത ആകാലം ..ഒടുവില്‍ മൊല്ലാക്കയുടെ കത്രിക തലപ്പിന്റെ അറ്റത് ചോര കണ്ടപ്പോള്‍ കാലിനിടയില്‍ വേദനയുടെ വികാരം ഫീല്‍ ചയിതപ്പോള്‍ കോപവും ദേഷ്യവും തോന്നി .വെല്ലിമ്മ രാവിലെ തന്നെ വന്നു പുതിയ വെള്ള തുണി ഉടുപ്പിച്ചു പുതിയ കുപ്പായവും ഉറുമാലും ഒക്കെ കൊണ്ട് എന്നെ അണിയിച്ചൊരുക്കി ,അമ്മായിമാര്‍ മോതിരവും ഇട്ടു തന്നു ,അതൊക്കെ രാവിലെ ഇഷ്ട്ടമായെന്കിലും ഇപ്പോള്‍ തോന്നുന്നു അതൊക്കെ ഇതിനായിരുന്നുവെന്നു ,,

വേദന കൊണ്ട് പുളയുകയായിരുന്നു വെങ്കിലും എനിക്ക് കിടക്കാനുള്ള കട്ടിലിനരികില്‍ ഒരു പാട് പൊതികള്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കരയാന്‍ മറന്നു ..

കൂടെ കളിക്കാറുള്ള കൂട്ടുക്കാരും കൂട്ടുകാരികളും ഒക്കെ തന്നെ ജനാലയിലൂടെ എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ..എന്തിനാണ് അവര്‍ ചിരിക്കുന്നതെന്ന് ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ ആണ് എന്റെ മേലെ തുനിയില്ലെന്നും അത് കണ്ടാണ് അവര്‍ ചിരിക്കുന്നതെന്നും മനസ്സിലായത്‌ ..പെട്ടെന്ന് അത് മനസ്സിലാകിയ മൂത്താപ്പ ഒരു വെള്ള തുണി കൊണ്ട് വന്നു ഒരു ചാക്ക് നൂലില്‍ മുകളിലേക് ഉയര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന രീതിയില്‍ കെട്ടി വെചു ..

പിന്നെ അങ്ങോട്ട്‌ തീറ്റയുടെ കാലമായിരുന്നു ..പഴവും നാടന്‍ കോഴി മുട്ടയും ഹോര്‍ലിക്സും മിട്ടയികള്‍ അങ്ങനെ നല്ല കോളായിരുന്നു ...പിന്നെ പൈസയും കിട്ടി കുറെ ..

മറക്കാന്‍ കഴിയാത്ത ആ കാലം ..ഇന്ന് ഡോക്ടര്‍ മാരുടെ അടുത്ത് പോയി വേദനയില്ലാതെ കാര്യം നടത്തുന്ന കുട്ടികള്‍ക്ക് ഇതും നമുക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുക്കാവുന്ന കഥ മാത്രമായി മാറി ....