അസുഖം ബാദിച്ചു കിടപ്പിലായി പോയ തന്റെ വല്ല്യുമ്മാനെ പേര മകള്‍ തന്റെ പേന കൊണ്ട് കാണുകയാണ് ....
----------------------------------------- -----------------------------------
സ്വാചാദിയും ക്രൂരവുമായ ലോകം
നല്‍കുന്നു മറവി എന്ന മഹാരോഗം
താന്‍ പാലൂട്ടി വളര്‍ത്തിയ മക്കളെ മറന്നു
തന്നെ സ്നേഹിച്ച മുഖങ്ങളെ മറന്നു
സ്വയം ആരെന്നു പോലും അറിയാതെ
ജീവിതം തള്ളി നീക്കുന്നു
ബുദ്ധി നശിച്ച ജീവിതം
ഇനിയെത്ര നാളെന്നില്ല
തന്നിലെ ഓരോ അവയവും
നശിച്ചു പോകുമ്പോഴും
ഇനിയെന്തെന്നറിയാത്ത വിളറിയ മുഖം
ചങ്ങലക്കുള്ളില്‍ കിടക്കാതെ
ആ നോവിനെ അറിയുന്നു
മരിക്കാതെ മരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആ മുഖം
ഈ ലോകത്തെ അറിയുന്നില്ല
ഈ ലോകമവരെ അന്ന്യരാക്കുന്നു ...
----------------
എന്റെ അനിയത്തിയുടെ വരികള്‍ ..
No comments:
Post a Comment